Kiedyś byłem szczupłym facetem.I utyłem jak Elvis.Mama, żona i Sendecki mówią:Jaworski, ależ ty masz piersi (z tym,że mama mówi do mnie „synu”). To nie piersi,koledzy, odpowiadam, lecz mięśnie. Aktualnieznajdują się w stanie spoczynku (z tym,że do mamy mówię„mamo”).Cały Elvis.Nie mam nic do powiedzenia, a śpiewał nie będę.* Utuczyła się na pandemii. Wcześniej tyła zimą. I…
Author: Weronika Kwiatkowska
Makatka
Po godzinie zmienia się krajobraz. Zza autostrady wyrastają góry. Wjeżdżamy w złote tunele. Wąwozy wykute w skale. Jest szósty dzień listopada. Dwadzieścia cztery stopnie ciepła. W radiu prowadzący zadaje pytanie: czy można przesadzić z miłością do zwierząt. Co wyznacza granicę normalnych relacji i czy spanie z psem w łóżku to już jej przekroczenie, a może…
Dream Team
3 listopada miał się skończyć świat. Po raz kolejny tego roku. Połowa pogrążonej w mrokach pandemii Ameryki zaciskała pięści w geście solidarności z urzędującym prezydentem, reszta zaciskała zęby ze złości, śledząc pierwsze wyniki napływające ze sztabów wyborczych. To nie dzieje się naprawdę – mamrotałam pod nosem, gapiąc się w ekran telewizora. Kolejne kawałki układanki zmieniały…
Awaria
Zapamiętałam ten dzień. Sprzed czterech lat. Poczucie grozy. I dojmujący smutek. W wagonie metra, którym jechałam do pracy, nikt się nie odzywał. Ludzie patrzyli tępo w ekrany telefonów. Albo przed siebie. W pustkę. Siąpił deszcz. Nad Manhattanem ołowiane chmury. Rzeka miała kolor ciekłego żeliwa. Kiedy przekroczyliśmy most i z piskiem wtoczyliśmy na stację Marcy Avenue,…
Ganglion
Miasto jest puste. Chodniki krzywe. Zaparkowane auta po obu stronach ulicy. Sznur samochodów. Bez początku i końca. Paciorki różańca. Tylko nikt się nie modli. O ratunek dla zatrutego spalinami świata. Nie odlicza mantr. To raczej powróz krępujący ruchy. Zatykające arterie ulic złogi, które tamują przepływ zdrowej krwi. Stoją gęsto. Jeden za drugim. W tej okolicy…
Haiku
Babie latoKoty fastrygująŁatki światła Przejrzałe pomidoryKrew wsiąkaW czerstwą ziemię Głos dzieci za oknemIdą paramiDo krawędzi lata Please follow and like us:
Dezintegracja
I zawsze myślałem, że najprostsze słowaPowinny wystarczyć. Kiedy mówię, jak jestKażdemu musi po prostu pęknąć serce.Że pójdziesz na dno, jeśli nie będziesz się bronićTo chyba jasne.* Minęły dwa tygodnie od śmierci Ojca. Nie daje znaków. Nie śni się. 28.08.2020. Godzina 10.10. Przyglądam się zapisanej w kalendarzu dacie. Podobałaby mu się, myślę. Był grafikiem. Umiałby docenić…
Popioły
Zanim odgryzła pępowinę z Polską, wyjechała za miasto. Lato nie chciało się skończyć. Rany krwawiły. Ale miały się zagoić. Na końcu drogi był górski landszaft. Niebieskie grzbiety porośnięte futrem. Wcześniej pola kukurydzy. O których pomyślała, że są jak z horroru w miękkiej okładce. Tylko czekać, aż strach na wróble ożyje i będzie odcinał głowy amerykańskim…
Stupor
Gdy czasem przyłapie się nagle życie na tępej martwocie, gdy wydaje się, że utknęło pośród nonsensu i bezładu, dobrze jest wywołać w sobie choćby sztucznie jakąś chętkę, powziąć jakiś zamiar. Nie musi to być nic nadzwyczajnego, ot, lada głupstwo: wypalenie papierosa, zjedzenie cukierka, wykonanie rysunku pana z brodą i wąsami, zejście na dół, by zobaczyć,…
Don’t call me names
Czy słowo Murzyn jest obraźliwe, czy neutralne? Już samo pytanie wydaje się niestosowne. Do kogo bowiem je kierujemy? Do użytkowników języka polskiego, czyli – w zdecydowanej większości – osób o białym kolorze skóry, których raczej nie spotykają prześladowania na tle rasowym. Skąd więc mielibyśmy wiedzieć, czy Murzyn/ Murzynka jest słowem, które może ranić, piętnować, dotykać?…
