Miasto z perspektywy dwulatka jest ogromne. Pulsujące. Jaskrawe. Głośne. Wyrastają nad głowami obcy ludzie. Mówią w niezrozumiałym języku. Uśmiechają się. Chcą dotknąć. Zabierają do obcego domu. W którym mieszkają koty. Te, w odróżnieniu od rodzinnych czworonogów, nie przybiegają gdy zawołać. Uciekają przed dotykiem. Chowają się pod łóżka. Wszystko jest nowe. Dziwne. Tylko mama. Stały, bezpieczny…
Ferment
To nie miało prawa się udać. Nawet statystyka była przeciwko nam. Polacy nie czytają książek. Grzmią co roku nagłówki prasowe i żółte paski w telewizji. Przeciętny Kowalski z kraju nad Wisłą stroni od literatury. A co dopiero Kowalski znad East River? Imigrant wrzepiony w amerykańską glebę. Półprzytomny od morderczego tempa Miasta. W ciągłym przemieszczaniu się….
Biała flaga
Albo kiedy zaciska się pętla i próbujesz załatwić niezałatwialne na zaraz, teraz, już, a pani w okienku mówi, że nie da rady, że najwcześniej na jutro albo za tysiąc minut, których nie masz, bo jeszcze dzisiaj musisz wrócić na drugi koniec miasta, zanim zatrzasną inne okienko, więc trochę prosisz, zastanawiając się, czy nie lepiej byłoby…
Chmury z lego
Jeszcze zima, ptaki chudną, chudym ptakom głosu brak. W krótkie popołudnia grudnia w białej chmurze milczy ptak. Dawno temu. W innym kraju. Życiu. Epoce. Siwiała mrozu brew. Zmierzchy były czerwone. A świat pochylony pod śniegiem cicho jęczał. Z zimna. I peerelowskiego niedostatku. Grudzień z piosenki Osieckiej zwiastował białe święta. W 1970 roku poetka miała trzydzieści…
Fish in a car
Plan na jutro: 1/ Wyczuchrać się z betów. 2/ Umyć się, przyodziać, uładnić na gębie. Zamyślam też wyjść na powietrze lub na chwilę do czytelni, więc punkt kolejny, trzeci: wybalansować na światło ulicy.* Ale dzisiaj jeszcze w rozmemłaniu. Rozdymaniu. W gastronomicznej ciąży mamuciej. W procesie trawienia. Zapiekanki ziemniaczanej. Francuskiej tarty. Kremu z dyni. Żurawinowej konfitury….
Przyjaciel
Książka z psem na okładce. To nie wróżyło dobrze. Co innego koty. Kupiłam zbiór opowiadań z ilustracjami Gosi Herby, bo pięknie wydany. I poprosiłam, by koleżanka z Polski przywiozła powieść Filipa Zawady, tylko dlatego, że jej tytuł brzmiał: „Rozdeptałem czarnego kota przez przypadek”. Po wielu trudach książka trafiła w moje ręce. Szybko się okazało, że…
Potęga smaku
Spacerując po dzielnicach miasta, które należą bardziej do bogatych niż biednych, gdzie architektura z kamienia, nie z dykty i nikt nie pluje na chodnik, lubię zaglądać do okien, w przestronne jasne kuchnie, salony z regałami na książki i porzucone kokony pościeli. Myślę wtedy o życiu, które w wyniku niezawinionych zakłóceń wszechświata nie stało się moim…
Zaduszki
Trawa jest gęsta, mocno wbita w skórę ziemi i niczym nie przypomina sierści starych zwierząt. Zielona. Sprężysta. Jakby listopad zdarzył się gdzie indziej. Słońce, nieustępliwe i o tej porze roku jakoś niedorzeczne, wydobywa z mroku kamienne pomniki. Z niewielkiego wzniesienia widać panoramę miasta i niebieskie wody zatoki. Szklane domy wyglądają zza pleców zmurszałych cokołów jak…
Po sezonie
for Gabriela and Tom Ruszamy w drogę o zmroku. W dzień zapchane tętnice autostrad tworzą kilometrowe zakrzepy. Nocą ruch jest płynny. W miejscach słabo oświetlonych trzeba być bardziej uważnym. I kiedy na dwieście pięćdziesiątym kilometrze nagle zrywa się ulewa. A monstrualne amerykańskie ciężarówki, przypominające pędzące świetliste komety, wyprzedzają z prawej. Za każdym razem mam wrażenie,…
Słowo na p
Od rana poruszenie. Poczucie odświętności. Wzmożenie patriotyczne. Trzymam rękę w torebce. Palcami sprawdzając czy nie zapomniałam dowodu. Na to że jestem obywatelką. Tego kraju. Gdzie kruszynę chleba podnoszą z ziemi. Ale czasem kamień. Racę. Żagiew. By podpalić tęczę. Bo przysmalona ma taki piękny kolor. Brunatny. I dlatego trzeba zaprotestować. Wstać i pójść. Być z mniejszością….
