Śnił mi się wąż wychynający spod zlewu. Był koloru matcha. I wytykał język. To wszystko z powodu Świętego Januarego. Patrona Neapolu, dla którego mieszkańcy Little Italy co roku urządzają dziesięciodniowy festyn. Oprócz smażonych w głębokim tłuszczu zeppoli, cannoli z waniliowym nadzieniem, klopsików w sosie pomidorowym, arancini, skwierczących włoskich kiełbasek, pieczonej kukurydzy w kolbach, wszelkiej maści…
Pocztówki z przyszłości
„To wszystko wasza wina. Banki, rząd, recesja, Ameryka. Każda rzecz, która poszła nie tak jest z waszej winy. Naszej. Każdego z nas. Możemy oskarżać innych ludzi, ekonomię, Europę. Opozycję. Pogodę. Możemy winić prądy, które wydają się być poza naszą kontrolą, udawać, że jesteśmy wobec nich bezbronni. Ale to ciągle nasza wina”- mówi Muriel, bohaterka „Years…
Dzień miał się ku końcowi
szliśmy przez łąkę dzień miał się ku końcowi i ziemia drżała pod ciężarem lata byliśmy na zmianę bliscy i nieznani jak nigdy dotąd przez chwilę patrzył na nas szary zając a kiedy zniknął w poruszonym zbożu zabrał ze sobą co widział cokolwiek to było suchy dym ognisk grząską zieleń stawu i nas jeśli ważni byliśmy…
Brzytwa
Flaming Ptak należący do wielkiej rodziny wyobraźni świata. Dzięki flamingom można uwierzyć w różowe okulary, a więc i w istnienie raju. Niepokojący jest tylko sposób chodzenia flamingów- w gromadzie zaczynają maszerować. * W berlińskim zoo para pingwinów zaopiekowała się porzuconym jajem. Skipper i Ping, jak przystało na nowoczesnych rodziców, trudami wysiadywania dzielą się…
Ślad
Ciągle lato. I wszystkie dni takie same. Spierzchnięte od gorąca. Lepkie. Nie jestem na wakacjach. A jednocześnie podróżuję po świecie. Chodzę wąskimi uliczkami Padwy. Zanurzam się w chłodnych wodach Adriatyku. Kroję ciasto z rabarbarem na podlaskiej wsi. Wrzucam grosik do Fontanny di Trevi. Rozstawiam namiot na Spitzbergenie. Słucham wykładów podczas niezliczonych festiwali literatury. Zrywam czereśnie…
Anaglify
Światło późnego popołudnia. Ostatnie dni lipca. Kot leży na podłodze. Jakby umarł. Nie zbliżamy się do okna ze strachu. Ja przed pokazaniem się w bieliźnie. Kot z wrodzonej przezorności. Przecież nigdy nie wiadomo z której strony może spaść cios. Dwoje mężczyzn na rusztowaniu łata dziury w skorupie domu. Trwa to już tak długo, że zwiędły…
Inferno
W połowie lipca liście okazują pewne zmęczenie. Widzisz? To ludzka rzecz- chorować ukradkiem. Nie, nic się nie dzieje we mnie błyskawicznie. Ale przecież się staje. Rosną we mnie głosy i mnóstwo rzeczy umiera. Wchłaniamy się nawzajem i tak jest dobrze, choć zawsze mogłoby być lepiej. Już jestem duża, coraz więcej mam odwagi, by błądzić, by…
Stoję, stoję, czuję się świetnie
Jest lato. I jesteśmy młodzi. Choć może tego już po nas nie widać. Kiedy przepychamy się między rozentuzjazmowanym tłumem. Mówisz: same dzieciaki, zobacz. Rozmawiają. Piją alkohol. Wyciągają ręce wysoko. Do zdjęcia. Dziewczyny mają gładkie ramiona. Chłopcy wąskie talie. I tropiące spojrzenia. Trapiące. O, jakiś siwy facet– mówisz. Wskazując na mężczyznę w obcisłej koszuli, pod muszką….
Relikt
I znowu był czerwiec – łagodne, długie, wolno gasnące wieczory, wieczory które tak wiele obiecują, że cokolwiek się z nimi zrobi, ma się zawsze wrażenie porażki, zmarnowanego czasu. Nie wiadomo, jak najlepiej je przeżyć. Iść przed siebie, albo może zostać w domu i siedzieć przy szeroko otwartym oknie, tak żeby ciepłe powietrze, nasycone dźwiękami…
Lunapark
Cony Island Cmentarzysko radości. W zardzewiałych krzesełkach karuzeli krążymy z ponurymi minami, topiąc wzrok w oceanie z glutenu i aspartamu, marząc o tym, by łańcuch się zerwał. I tylko wtedy potrafimy zakochać się w pisku wybrakowanych łożysk, zębatych kół i dziewcząt z naturalnych tworzyw, które wciąż gdzieś tam są, wystarczy je wyłowić z…
